Bloemstilleven II is zo slordig. Het klopt op zoveel momenten in de weerspiegeling juist niet. Vormen die doorlopen, juist niet. Daar is natuurlijk over nagedacht. Liever gezegd: daar is naar gekeken. En eens als onbegrijpelijk genoeg geduid omarmd en als werk in de familie opgenomen.
Ziet u swastika of lul? Ik niet.
Die prints van foto van tape, de gestapelde laagjes, dat net te grote vlekje licht links naast de hand die de rode auto grijpt – laat alleen al de kleine lettertjes onder en boven, elementen content gecopieerd uit andere zerocontent die klaarblijkelijk hun natuurlijke plaats vinden.
Wat mij het meest bevalt zijn de donkere hoekjes linksonder en rechtsboven.
Robert Ryman is de meester van de hoekjes linksonder en rechtsboven. Hij heeft daarnaast geen ruis nodig. Ik wil ook alleen die hoekjes maken, maar dan met spelplezier, vrijheid in knoeien en maken.
Robert Ryman is de grootste kunstenaar van de afgelopen eeuw. (Haha, lekker dik aangezet. En Polke en Palermo dan?) Ryman is net dood. Graag zie ik een retrospectief van hem. Zijn oeuvre is zo rijk en breed. Vergis je niet. Never a dull moment.
Bovenstaand Bloemstilleven II is geen ode aan de meester, geenszins. Maar ik ben (ongemerkt) beïnvloed en schatplichtig.
Bloemstilleven II
Bloemstilleven II is zo slordig. Het klopt op zoveel momenten in de weerspiegeling juist niet. Vormen die doorlopen, juist niet. Daar is natuurlijk over nagedacht. Liever gezegd: daar is naar gekeken. En eens als onbegrijpelijk genoeg geduid omarmd en als werk in de familie opgenomen.
Ziet u swastika of lul? Ik niet.
Die prints van foto van tape, de gestapelde laagjes, dat net te grote vlekje licht links naast de hand die de rode auto grijpt – laat alleen al de kleine lettertjes onder en boven, elementen content gecopieerd uit andere zerocontent die klaarblijkelijk hun natuurlijke plaats vinden.
Wat mij het meest bevalt zijn de donkere hoekjes linksonder en rechtsboven.
Robert Ryman is de meester van de hoekjes linksonder en rechtsboven. Hij heeft daarnaast geen ruis nodig. Ik wil ook alleen die hoekjes maken, maar dan met spelplezier, vrijheid in knoeien en maken.
Robert Ryman is de grootste kunstenaar van de afgelopen eeuw. (Haha, lekker dik aangezet. En Polke en Palermo dan?) Ryman is net dood. Graag zie ik een retrospectief van hem. Zijn oeuvre is zo rijk en breed. Vergis je niet. Never a dull moment.
Bovenstaand Bloemstilleven II is geen ode aan de meester, geenszins. Maar ik ben (ongemerkt) beïnvloed en schatplichtig.
Share this: