Marcha van den Hurk samen met bezoekers van de Pauluskerk te gast voor drie dagen dialoogtekenen. 7 t/m 10 november 2022.
De Zoete Inval (ook wel In De Zoete Inval) is een experiment in mijn nieuwe atelier op de benedenverdieping naast de voordeur van Het Wilde Weten. Ik schrijf een boek. Dat boek wordt dik en wild. Het komende jaar zal ik me meer vermeien met dat dikke, wilde, vuistdikke plaatjesboek gewerktiteld catalogue raisonné dan met het wrochten van kunst. De zelfveroorzaakte zooi in eigen is dien ten gevolge beperkt; ik hang zo een beetje achter een beeldscherm, plak plaatjes digitaal en schrijf aanzetten van zinnen. Geen gefoeter met plak en papier. Mijn atelier wordt hybride toonzaal en projectruimte , binnenruimte voor kruisbestuiving van allerhande.
Aftrappend met: bezoekers van de Pauluskerk (en wat zoal binnenkomt en aanhaakt) bezield en bestierd door Marcha van den Hurk.
Overigens: ik ontmoet mijn vrouw Carolien van den Akker in het oude atelier van Marcha van den Hurk, nu mijn atelier. Tijd voor een re-enactment: dat we daar weer gaan staan, vijftien jaar ouder, maar nog altijd even fris van geest en jong van hart. Er hangen nu andere gordijnen, vlaggetjes ontbreken. Bier drinken we tegenwoordig uit glas, niet uit fles. Ik nodig haar weer uit voor champagnetherapie.
Dit terzijde: De Zoete Inval dus. Geïnspireerd door de werkwijze van Herman Lammers’ HAL Archief aan de overkant. Daar een tentoonstellingspolonaise van vijf kunstenaars tegelijk, waarbij er elke vrijdag één wisselt. Niet de moeite die het kost om een afgewogen tentoonstelling te curateren, maar leven in de brouwerij door een voortdurend vrij spel van onderling wisselende verbanden. Mijn atelier is klein, ik schud de kaarten met twee of drie kunstenaars tegelijk, elke week één wissel. En dan zien waar het schip strandt, waar onverhoeds schoonheid ontstaat, wat knarst of buigt in ongemak is de andere dag weer weg. Terloops dus, met een serieuze insteek. Herman Lamers laat de keuze aan de kunstenaars, dat ga ik niet doen.
In het atelier is vier dagen gewerkt aan een groot portret van Nouredine. Zie de groeiende serie portrettekeningen van de vaste bezoekers van de Pauluskerk: opgezet/aangezet door Marcha van Den Hurk, voltooid in groepsverband tot maar stuk voor stuk zelfstandige verschillende werken.
De Zoete Inval #0: Marcha van den Hurk ism bezoekers Pauluskerk
Marcha van den Hurk samen met bezoekers van de Pauluskerk te gast voor drie dagen dialoogtekenen.
7 t/m 10 november 2022.
De Zoete Inval (ook wel In De Zoete Inval) is een experiment in mijn nieuwe atelier op de benedenverdieping naast de voordeur van Het Wilde Weten. Ik schrijf een boek. Dat boek wordt dik en wild. Het komende jaar zal ik me meer vermeien met dat dikke, wilde, vuistdikke plaatjesboek gewerktiteld catalogue raisonné dan met het wrochten van kunst. De zelfveroorzaakte zooi in eigen is dien ten gevolge beperkt; ik hang zo een beetje achter een beeldscherm, plak plaatjes digitaal en schrijf aanzetten van zinnen. Geen gefoeter met plak en papier. Mijn atelier wordt hybride toonzaal en projectruimte , binnenruimte voor kruisbestuiving van allerhande.
Aftrappend met: bezoekers van de Pauluskerk (en wat zoal binnenkomt en aanhaakt) bezield en bestierd door Marcha van den Hurk.
Overigens: ik ontmoet mijn vrouw Carolien van den Akker in het oude atelier van Marcha van den Hurk, nu mijn atelier. Tijd voor een re-enactment: dat we daar weer gaan staan, vijftien jaar ouder, maar nog altijd even fris van geest en jong van hart. Er hangen nu andere gordijnen, vlaggetjes ontbreken. Bier drinken we tegenwoordig uit glas, niet uit fles. Ik nodig haar weer uit voor champagnetherapie.
Dit terzijde: De Zoete Inval dus. Geïnspireerd door de werkwijze van Herman Lammers’ HAL Archief aan de overkant. Daar een tentoonstellingspolonaise van vijf kunstenaars tegelijk, waarbij er elke vrijdag één wisselt. Niet de moeite die het kost om een afgewogen tentoonstelling te curateren, maar leven in de brouwerij door een voortdurend vrij spel van onderling wisselende verbanden. Mijn atelier is klein, ik schud de kaarten met twee of drie kunstenaars tegelijk, elke week één wissel. En dan zien waar het schip strandt, waar onverhoeds schoonheid ontstaat, wat knarst of buigt in ongemak is de andere dag weer weg. Terloops dus, met een serieuze insteek. Herman Lamers laat de keuze aan de kunstenaars, dat ga ik niet doen.
In het atelier is vier dagen gewerkt aan een groot portret van Nouredine. Zie de groeiende serie portrettekeningen van de vaste bezoekers van de Pauluskerk: opgezet/aangezet door Marcha van Den Hurk, voltooid in groepsverband tot maar stuk voor stuk zelfstandige verschillende werken.